dagjes strandrust & cubaans familie bezoek

Na hard werken in Nederland hebben we er een jetlag en doorwaakte nachten met dank aan een Nederlands virus, bij. Maar we laten ons niet uit het veld slaan of zo je wil van het strand afslaan. Na de adrenaline rush van de jeepsafari ontmoeten we Koos, Mireisy, Gerrit en nog een aantal andere Nederlanders in bar. Voor je het weet ben je enkele Pinacolada en Cuba Libre verder en paraat voor het eten en een uitgenodigd voor een avondje dansen. De shows zijn bij "Guardalavaca Station" omdat bij ons stukje "Boenga lows" het licht nog niet werkt met dank aan "Sandy".
Na de shows worden we meegenomen naar het strand waar we met onze blote voeten in het zand kunnen genieten reggaeton, salsa en bachata.
De dansende mensen waren vooral veel Cubanen en een verdwaalde canadees meisje. Mijn lieve vrienden waren bezorgd om mijn fysieke toestand na het eten en drinken en er werden een aantal Cubanen gecharterd om me te laten sporten. Kortom lekker gedanst.

Helaas sloeg het virus ook bij mij toe, dus op maandag ochtend voelde ik met toch wat minder Caribisch. Maar goed... zon en strand doet goed toch? En zeker ook een vol toeristisch marktje met allerlei Cubaanse souvenirs! )Palmbomen, azuurblauwe zee, cocosnoten.....
Tijdens het eten kwam de man met de moker....sorry overheerlijke italiaan die het buffet eten prachtig serveert aan tafel met een kussentje onder mijn voeten. U was geweldig maar aan mij niet besteed. Sorry Koos en Mireisy ik ga uit.

Dinsdag ochtend was een nieuwe dag met nieuwe kansen. De adoptie Cubaanse familie van Koos kreeg een verrassingsbezoek of zo je wilt een Nederlandse invasie. De grote weg over en het tweede zandpad linksaf en we overvielen oma Monchy en haar familie. Koos verstrekte een kilo oploskoffie (hij kreeg ook de grootste bak ;) en wij onze zeep, kleren, kauwgom en paracetamol. Wat een rijkdom eigenlijk, mensen die zo weinig hebben maar eigenlijk zoveel. Ze hadden besloten niet naar een van de flats te verhuizen die Fidel had laten bouwen maar lekker op dit stukje land te blijven. Oma had een houten huis van king palm hout nadat de orkaan van 2008 haar bananenbladeren hutje had gesloopt en het stenen huis van de rest van de familie is gesponsord door de neef van Koos.

Mireisy was onze grote tolk en hulp bij het verdelen van alle spullen zodat de halve buurt van ons bezoekje kon meegenieten. Wij kregen naast alle goede zorgen ook een authentiek socialistisch bonnenboekje als souvenir. Wat een prachtige mensen en wat een mooi bezoek.

Ach wat naar... en de middag mogen we alweer op het strand doorbrengen. Lekker eten in ons restaurant bij de Bungalows, en naar de show en nog even door naar de vrieskist (discotheek bij het hotel). Ik moet zeggen die Canadezen dansen met met Hiphop toestanden er wel uit. Tijd om me bij Suzanne aan te sluiten en de binnenkant van mijn ogen te gaan bekijken.