eco challenge

Om 21 uur staan we bij een van de vele informatie hokjes. Of we morgen nog kunnen fietsen? In Bali kan dat, zelfs met het bedrijf waarvan de folder niet hebben. We krijgen te horen wat deze jonge gozer aan ons verdiend en wat hij aan ons " wil geven".
We krijgen een mooie deal en na wat heen en weer bellen krijgen we te horen dat we om 7 klaar moeten staan. Voor 275.000 p.p. een hele dag op stap.

Om zeven uur worden we gebeld dat de bus er staat met gids en chauffeur. We wrijven de slaap nog uit onze ogen en vouwen ons op in het Suzuki busje. Een van ons ligt achterin languit te snurken...(voor insiders , drie keer raden wie;)). Tot Ubud dan want dan sluit Angi onze 6e reisgenote uit Canada zich aan ( een eat, pray, love meisje volgens onze net wakker geworden vriend).

We herverdelen de ruimte en krijgen wat uitleg over de planning van de dag. Na een korte rijstveldterrasfotostop waar we belaagd worden door bedelende kids die ansichtkaarten verkopen ( "no Thanks, go to school") zijn we als een van de eerst bij het ontbijtbuffet. Het restaurant heeft verschrikkelijk lekkere pannenkoeken en een prachtig uitzicht over mount Batur en het bijbehorende meer. Een soort zen moment als je er niet bij nadenkt dat je op een actieve vulkaan zit te eten die in 2000 voor het laatst is uitgebarsten. De sporen van de lava zijn nog duidelijk zichtbaar! We dalen af naar "i love Bas" , voor een koffie en thee proeverij met uitleg over de flora en fauna. Nadat we de katten (?) hebben gezien willen we toch een bakkie van 's werelds duurste koffie proberen. De bonen zien er voor het branden erg schoon uit. 'T is met recht shitty koffie ( de bonen zijn opgegeten en weer uitgepoept door civetkatten) maar het zetten ervan was een hele show. De theeën, chocomelk en alle soorten fruit die we kregen waren heerlijk.

Ongeveer om de hoek staat alles klaar voor onze echte activiteit van vandaag. Nou ja.... Activiteit ;)... Voor een aantal van ons dan. We krijgen een passende fiets voorzien van water , een helm en voor de dames extra gel kussentjes op het zadel (niet stoer doen, gewoon aannemen!). Van de gids nog even instructie over links rijden en de gebarentaal voor fietstoeristen en we gaan..... Voornamelijk vrij hard naar beneden, het is continu remmen met twee remmen om te zorgen dat het geen fotowaardige toercrash wordt. Met een gids voor en achter en de veegbus is het zelfs op Bali relatief veilig te noemen.

De eerste stop , nadat door de wind, de zweetvlekken van 36 graden en een luchtvochtigheid van 70%, onder onze armen een beetje opgedroogd zijn, is een origineel Balinees dorpje. Eddy legt uit dat een keer in de vijf jaar een soort volkstelling plaatsvind en dat het bordje o.a. aangeeft hoeveel mensen er wonen, zijn geboren en overleden. We komen Ibu (oma) tegen in het hoogste huis (lekker handig om het hoogste plekkie te krijgen als je steeds slechter ter been bent..en geen traplift te bekken hoor), krijgen uitleg over de familie tempels, het begraven van de placenta en crematies. We vervolgen onze weg langs de keuken, de kleding opslagplekken en het varkenskot. Verderop zijn de leden van het gezin hard aan het werk om bamboe te bewerken en matten te vlechten voor plafonds en vloeren. Moeders, vaders, kinderen en honden zitten, hurken, spelen, werken of liggen tussen de bamboe

Daarna krijgen we in het rijstveld uitleg over, je raad het al, rijst. De jongste zoon heeft als taak voor de rijst te zorgen. Omdat de jongste deelnemer vandaag geen zin had om achter te blijven en de vogels op te schrikken met een touw met blikjes heeft Eddy iemand uit zijn dorp ingehuurd (hij komt zelf uit een van de dorpen waar we doorheen fietsen). Dit kost hem zo'n 30% van de opbrengst maar hij kan een beter betaalde job uitvoeren op deze manier. Het zal je niet verbazen dat ook in ieder rijstveld een tempeltje staat om te offeren.

De laatste halte voor we opsplitsen is de Banji boom, een heilige boom voorzien van wit/zwart geblokte doeken waarbij ook veel offermandjes te vinden zijn. We zien echter 5 kinderen voorbij rennen en gaan met onze snack banaan er achteraan. Langs de vuilnishoop, die volgens mij de heilige boom onteert, over een irrigatie kanaal het rijstveld op. Daar staat opa raar te kijken dat we zo pardoes op zijn kanaal staan. De kinderen staan met een vlieger van 2 bij 1 inmiddels bovenop de drogende rijstoogst (Nassi Campur straatvuil op het menu vanavond ;)). Een van de mannetjes van een jaar of 9 is duidelijk de aanvoerder en de andere vier zijn zijn helpers. Ze kijken vreemd op als er ineens 6 volwassenen en een Nederlands kind staan te kijken. Maar ze gaan al snel weer helemaal op in hun spel. Helaas staat er iets te weinig wind en de vlieger komt helaas weer naar beneden. (In Sanur is er jaarlijks in augustus een vlieger competitie waarbij teams met vlieger die zo mooi mogelijk moet zijn allerlei kunsten vertonen onder begeleiding van Balinese muziek, dus toch nog maar eens terug omdat mee te maken!)

We krijgen trek en omdat we pas halverwege zijn stijgen we weer op onze stalen rossen. Angi was vanmorgen als eerste er al op gebrand om 8km uphill te doen. Peter en Julia besluiten om de uitdaging ook aan te gaan.
Als wij aankomen na onze 12,5 km afdeling bij het restaurant is de sportieve clan nog nergens te bekennen. Na een minuut of 15 komen Julia, Peter en Eddy (de gids) redelijk relaxed binnen. Oerhollandse diehards met een super conditie natuurlijk getraind door weer en wind hier in t koude Nederland (ben inmiddels terug genietend van de 6 graden op Schiphol vanmorgen). Angie had helaas een heatstroke, en is opgehaald na een paar kilometer door een veegbusje. Eind goed al goed, en anders helpt een handdoekje uit de vriezer je wel even afkoelen.
Vooral de maaltijd bij de Bali Badyaya Tour is GEWELDIG. Ik ben niet zo'n fan van buffetten maar volgende jaar ga ik hiervoor terug!

Er zijn veel bedrijven die het aanbieden, maar deze kan ik aanbevelen:

http://www.baliecocycling.com/cycling-tour/