Contradicties
Door: leanne
19 Januari 2013 | Cuba, Banes
Voor de handdoeken op het strand krijg je een bonnetje en de administratie daarom heen is weer een dagtaak voor een medewerker. Omruilen iedere dag bij het zwembad tussen negen en half vijf...
Goed en dan nog even geldwisselen en dan ben je klaar voor het strand. Dus in de rij voor het wisselkantoor, een voor een naar binnen en met een grote stapel Koekjes weer naar buiten. Geld wordt ook gewoon in kleine briefjes en munten gegeven. Makkelijk weer voor de fooien.
Een fooi van ca 1 CUC ( Cubaanse Convertibele Peso) is normaal voor de buschauffeur, reisleidster, kamersmeisjes, barpersoneel etc. (ca 74 cent op dit moment). Ze verdienen zelf ongeveer 20 euro in de maand. Hiervan kunnen ze voorzien in hun basis behoeften. Met een bonnenboekje kunnen ze in een peso winkel de eerste levensbehoeften kopen en laten af strepen. Op basis van je gezinssamenstelling heb je het recht op een bepaald pakket qua brood, melk, rijst etc. (en daarnaast op gratis onderwijs, gezondheidszorg en goedkope elektriciteit)
De overige zaken zullen je voor meer peso's moeten kopen op bijvoorbeeld de markt. Een spijkerbroek of iets dergelijks kun je er echter niet voor kopen. Deze zijn alleen te koop in CUC winkels en de kosten zijn vergelijkbaar met een maand salaris.
Soms hebben cubanen de mazzel dat ze in het buitenland familie hebben die geld opsturen en er bestaat en dus de extra inkomsten door de fooien van toeristen. De goede barkeepers zorgen door hun vriendelijkheid en omgang met de toeristen soms voor ca 600 euro extra inkomsten in de maand en leven dus relatief luxe.
Het was daarom niet vreemd dat de de eerste dag al aangesproken werden door twee dames. Na wat small talk kregen we pinda's in een tuutje van een a4 tje gevouwen aangeboden. Vervolgens werd met handen en voeten in het Spaans de vraag gesteld of ze onze kleren mochten hebben. Ze woonden niet in Guardalavaca maar in een dorpje in het binnenland 60 km weg dus ze wilden best wel even wachten. Ondanks dat ze echt super vriendelijk waren hebben we ze toch uitgelegd dat we net aangekomen waren en dat we onze kleren toch nog wel tot het eind van de week nodig hadden. Het werd ons ineens duidelijk hoe de Cubanen rondom het hotel de mooiste en nieuwste trendy merken aan hadden en met luxe schoenen en zonnebrillen liepen.
Het is niet ongewoon dat een arts of verpleger op het strand pinda's verkoopt op zijn vrije dag en je gewoon komt vragen om kleren voor zijn moeder. Veel Cubanen zijn hoog opgeleid. Ze worden getest op de middelbare school en als ze het kunnen mogen ze studeren en hun eigen richting kiezen. Alleen er is uiteindelijk lang niet altijd werk op je eigen vakgebied op niveau. Ondanks dat ik de ideeen en uitvoering van deze vorm van communisme wel begrijp is snap ik wel dat sommige Cubanen er voor zorgen dat ze uiteindelijk niet als arts aan de slag gaan met veel uren en verantwoordelijkheden omdat ze als kamer meisje meer verdienen. En daarnaast is het waarschijnlijk ook lastig om je werk uit te voeren als veel medicijnen en apparatuur niet aanwezig zijn door de boycot van Amerika die nog steeds van kracht is.
De Cubaanse reisleider van Arke was een prima man! Na een uitstekende maar vooral ook van veel humor voorziene uitleg over Cuba (in het Nederlands!!!) waren de excursies aan de buurt. Een week "uitrusten" is even te kort voor het zelf rond trekken met een auto of scooter in onze beleving. Uiteindelijk valt de keus op een dag Jeepsafari door het binnenland (veel natuur en het echte Cubaanse leven) en een dag naar Holguin. Cuba is een heel toegankelijk en veilig land dus een volgende keer zelf een auto pakken of zelfs liften is geen probleem. Achteraf had ik ook graag naar Santiago de Cuba gegaan, maar voor een dagtochtje om daar 's avonds Salsa te dansen was het net te ver weg.... goede reden om nog een keer terug te komen.
Nu dat allemaal geregeld was was het tijd voor het stand. Gewapend met factor 30, zonnebrillen en petje onder een mega ficus voorzien van enige schaduw genieten van de azuurblauwe zee.
Bedjes worden natuurlijk gebracht, ook op het wat meer afgelegen strand waar bij ons installeren. Het barretje / restaurant midden op het strand heeft een stevige installatie buiten staan en voorziet ons stukje van het strand waar vooral Cubanen liggen van afwisselen Bob M, Salsa en Reggaeton. Om ons heen vermaken Cubanen zich met elkaar, Havanna club en zee en zand.
Het stuk strand bij het hotel is bevolkt door veel Canadezen. Die hebben een halve beertender mee. Een soort jug oplopend in maat vergelijkbaar met de lichaamsbouw van 0,5 liter tot soms 3 liter Bij de bar worden deze vol gegooid met ijs, een liter rum en een beetje cola of Cristal bier. Ze worden er erg vrolijk van en zien er binnen een mum van tijd uit als een rode kreeft..... maar ach... feest is het wel. Vooral als ook de vele muzikanten die Cuba rijk is de sfeer nog wat verstevigen. Complete salsabands met contrabas, gitaristen, klarinetspelers etc etc. Het is een kleurrijk geheel aan mensen.
De zon gaat niet onder in de zee maar achter de bergen. Maar de kleuren zijn prachtig. Door het koude front (ha... t is nog steeds 27 graden) kunnen we langzaam wennen aan de temperatuur maar de wolkjes en de rode tinten de onder gaande zon geven wel hele mooie plaatjes.
Helaas is ondanks alle voorzorgsmaatregelen ook mijn huid wel enigszins rood. Die Jeepsafari morgen was nog niet zo'n slecht idee van Suzanne!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley