wat was er eerder... het ei, de haan of saté ?

Tijdens het ontbijt verbazen we ons over de prachtige kleding. Het hotel bestaat 23 jaar en er is een ceremonie blijkt . Ze waren gister al bezig met allerlei mandjes fruit en bloemen. Maar vandaag gaat het helemaal los. Dames en heren lopen af en aan met offers. We worden uitgenodigd om te komen kijken.

!!!Niet lezen als je lid bent van de partij van de dieren!! - cockfighting

We zien een groep traditioneel geklede mannen gehurkt zitten in een kring. Twee normaal gekleden mannen zien eruit als bookmakers en zij hebben volgens mij het merendeel van de aanwezige hanen mee hebben genomen. De hanen zitten in manden en in boodschappen tassen ( van die plastic raffia achtste dingen met een rits die ze bij ons in de jaren 80 gebruikten). Een voor een worden ze eruit gehaald en bij elkaar gezet om te kijken of het testosteron begint op te spelen en er enige rivaliteit ontstaat. Er wordt goed gekeken , de achterpoten worden bevoeld en er wordt overlegd en gediscussieerd. Dan
worden wij iets meer op afstand gehouden. De hanen krijgen uit een etui met messen een passende afmeting omgebonden met rode wol. Dan in eens ontstaat er een fladderende kluwen met veren en voor we met onze ogen kunnen knipperen is het voorbij. Xander en ik kijken met gemengde gevoelens toe terwijl de haan wordt afgevoerd.
Maar s lands wijs s lands eer. En bij ons zal het er in de slachthuizen waarschijnlijk efficiënt maar ook niet heel appetijtelijk aan toe gaan. De mannen gaan nog even door en alleen de eerste keer zien we een weddenschap en geld van eigenaar veranderen.
Dan komt er een in het wit geklede hindoe priester aanlopen met offerschalen op de hoofden van zijn gevolg. De andere medewerkers van het hotel zitten bij de tempel (pura) te zingen en voeren allerlei rituelen uit met bloemen en sprenkelen water over alle belden en offers. De offer torens met fruit en gevlochten palmbladeren zien er kleurig uit ( de kleine kosten al 300.000 roepia). Bijna zonde om weg te laten rotten. De straatkatten eten dit fruit niet maar wie weet de aanwezige eekhoorns....?
Hindoe rituelen duren gebruikelijk enige uren en we besluiten na 1,5 uur dat het mooi geweest is en tijd voor lunch.

Bali is vooral ook behoorlijk warm. Je kleeft binnen no time van top tot teen.
Als drie witte stukjes kleefrijst zoeken we beschutting bij een prachtig hotel met gigantische gedetailleerde steenkunstwerken. Het eten is er geweldig en de wifi zorgt voor het uploaden van vakantie verslag nummer 2 ( rituelen ). Het was volgens mij veilig om kipsate te bestellen ( de haan was vast nog niet bestorven)

We dwalen af op zoek naar een yoga tempel en hangmat therapie. Die vinden we niet en de kapper voor peet is vrij (rituelen aan het doen. of zou hij iets met die hanen te maken hebben? ;) Maar we vinden wel een leuke bar met hangstoelen bij een chic strandhotel.
Peter ontdekt dat in Bali werkelijk alles te koop is. Op de achtergrond draait een cd met Balineese house muziek. Die blijkt nergens te koop maar voor 50.000 wordt hij aangeboden en zo uit de cd speler getrokken. Peet vraagt of hij de koelkast ook voor me moet kopen? ( nou ja als ik er een karretje bij krijg kan ik er af en toe even in gaan zitten om af te koelen ;))

We besluiten het strand verder af te lopen en komen op het strand van locals terecht.
Volgepakt met kleurige vissersboten, een paar Chinezen met paraplu's en .... Rotzooi helaas. Aan het recyclen en inzamelen van plastic doen ze nog niet. Dus een mix van zeewier blikjes en plastic zakken.
Verderop zien we veel afgebrokkeld koraal, schelpen en race krabbetjes. We verliezen deze formule1 race en krijgen ze niet op de foto.

We zijn inmiddels wel erg afgedwaald en gaan over de locale pasar (markt) via een pura ( tempel) richting hotel terug. We stoppen bij een art café waar even 10 minuutjes wilden uitpuffen. Aan het eind van de 1e milkshake ontdekken we dat ze er een vleugellamme fruit vleermuis als huisdier hebben. (Ik maakte er altijd grappen over gemaakt in Australië dat ik ze als huisdier had als ze overvlogen). Ze voeren hem stukken ananas waardoor hij al 20 jaar in dezelfde boom hangt. Wat een supergaaf beest, zijn hoofd heeft iets weg van een hond, de vleugels lijken wel van leer en de klauwen zijn gevaarlijk scherp.
We raken aan de praat met een duikende Duitser en besluiten ook maar een hapje te eten. De bak met dr fish laten we even voor wat hij is (vies!!!!!) en als de in eerste instantie aardige Duitser een klaagzang begint over zijn hotel kamer is het tijd weer eens op te stappen.

Op de terug weg vinden we de (wereldberoemd van internet ) chauffeur "Wajang" ( iedere eerste zoon heet zo ) en besluiten na een grondige inspectie van zijn auto op aanwezigheid van airco en veiligheid dat we een dagje te hem op stap gaan

(Voor frank en Rob ik probeer wat meer foto's te maken met de iPhone , mijn fotocamera foto's zijn in raw en te groot. Tijdens de film van Frank en de borrel dan maar ;))